14 Şubat 2011 Pazartesi

Hayatın Çıkmaz Sokakları.

Hepimizin başına öyle ya da böyle gelmiştir; yanlışlıkla ya da emin olarak saptığımız sokağın çıkmaz sokak olması. Zordur çıkmaz sokağa sapmak, zor olanı sapmak değil de çıkmaz olduğunu anlamaktır aslında.
Onca yol yürünmüştür ki yollar bizi mutlaka bir yere iletirler. Oysa bu sokak çıkmazdır, yol biter, yürünemez, aşılamaz. Tek çare geri dönmektir. Onca yürünen, zahmeti çekilen yolu gerisin geriye gitmek. Gerilemek yani.. Ne zordur!

Eylemsel hayatta iş böyle iken hayatın çıkmazlarına sapmak, o yolun çıkmaz olduğunu görmek, hem de taaa yolun sonunda. Nasıl da acıdır, nasıl da koyar gidene, neden çıkmazdır ki ah! Yok mudur bir çıkarı, bir gideri? Tam da yolun sonunda sokağın çıkmaz ucunda durup bakar bir süre yolcu. Bir umut, tutunacak bir dal arar durur. Tam anlamıyla durur, yürüyemez ki artık, hayat akıp giderken, o, durma halindedir. Kahretsin ki bir tabela da yoktur "Çıkmazdan önce son çıkış" uyarısıyla.

Kararını kendi almıştır, adımları kendi atmıştır, kime kızabilir ki bir yandan da? Ne acıdır, belki de en acıdır, kendine kızmak, kendine küsmek, kendinden gitmek. Yapmıştır, hatasını çekecektir, ama neden bu yol çıkmazdır ki? Çıkmaz ise neden böyle bir yol vardır ki en baştan? neden girişi vardır da, çıkışı yoktur?

Hayattır bu, koskoca bir hayat, zaman acımasızca akarken o durmaktadır.Sokağın sonu hayatın sonu gibidir o an, ruhu kısılmıştır, kanatlarına ağır katranlar dökülmüştür.Solmuştur, bitkindir. Yol gerisin geriye iter onu, o hep ileriye çeken yanı karanlıktadır artık. Düşünür, yürürken düşünmediğini durduğunda düşüneceğini bilse hiç evden çıkmayacağını düşünür. Adımları boşa atacağına bacaksız olmayı düşünür. Çıkmazdadır, umudu da yüreği de çıkmazın ortasına savrulmuştur. Soluklanmak için olsa gam yemez, dinlenmek olsa bu, ona da eyvallah. Ama durmuştur, durdurulmuştur işte!

Tek başınadır, diğer çıkmaz sokaklar ve çıkmaz sokak yolcuları yarenlik edemez ona. Her çıkmazın tek yolcusu vardır nedense ve her paralel sokak başka yalnızlara çıkmazdır.

Direnmeye çalışır, başaramaz, hayalleri çıkmazdadır...
Çıkmaya çalışır, beceremez, gücü çıkmazdadır...
Yalvarmaya çalışır, duyuramaz, gururu çıkmazdadır...
Unutmaya çalışır, yapamaz, aklı çıkmazdadır...
Gülümsemeye çalışır, nafile, tebessüm çıkmazdadır...
Ağlamaya çalışır, boşalamaz, hüzün çıkmazdadır...
Bırakmaya çalışır, bırakamaz, gönlü çıkmazdadır...
Sahiplenmeye çalışır, itilir, sarılmalar çıkmazdadır...
Anlamaya çalışır, kavrayamaz, bilgi çıkmazdadır...
Anlatmaya çalışır, anlatamaz, anlayış çıkmazdadır...
Yaşamaya çalışır, canlanamaz, ruhu çıkmazdadır...
Ölmeye çalışır, sonlanamaz, bedeni çıkmazdadır...
Direnmeye
Çıkmaya
Yalvarmaya
Unutmaya
Gülümsemeye
Ağlamaya
Bırakmaya
Sahiplenmeye
Anlamaya
Anlatmaya
Yaşamaya
Ölmeye
Çıkmazdadır...
Çıkmaz da
Çıkmaz!

3 yorum:

  1. Çıkmaz sokaklarda yalnız kalmak isteyenler. Evet genelde çıkmazda yalnızızdır.
    O çıkmazları sevdiklerimizle çıkar hale getirmekten korkanlar için bir çözüm olmalı bence...

    YanıtlaSil
  2. Aslında nokta atışı yapmışsın Betül: "O çıkmazları sevdiklerimizle çıkar hale getirmekten korkanlar"...

    Sanırım sevmek yeterli olmuyor, sevmeyi bilebilmek çok önemli, değeri verebilmek, değerlendirebilmek.

    Hayat çıksa da çıkmasa da akıyor ama değil mi :)

    YanıtlaSil
  3. Kesinlikle akıyor Kaan
    Bir yanım üzülse bile bir yanımla mutlu yaşamayı öğrendim çıkmazdan çıkamayanların yüzünden veya orada ne yapacağını bilemeyenlerin:)

    YanıtlaSil